W nawiązaniu do poprzedniego wpisu o permanentnym szpiegowaniu przez Google, wypada dodać najnowszy przypadek dosyć radosnego i twórczego zasad traktowania zebranych danych przez tą firmę.
W zeszłym roku było dosyć głośno o danych z sieci Wifi zebranych przez samochody Google StreetView. Niezorientowanym przypomnę: samochody fotografujące ulice zbierały też dane o sieciach Wifi, ponieważ lokalizacja w Google Maps używa nazw dostępnych sieci Wifi w celu zdobycia pozycji, szybciej niż odbiornik GPS jest w stanie „zorientować się” w swojej lokalizacji. Umożliwia to też przybliżoną lokalizację urządzeniom bez odbiornika GPS.
Odbierając transmisję sieci WiFi systemy Google rejestrowały nazwę sieci (SSID). Żeby zapisać SSID, musiały odebrać pewną ilość pakietów danych z tej sieci. Jeżeli sieć była niezabezpieczona, zdarzało się odebrać również inne dane, czasem fragmenty maila, czasem fragmenty stron www itp.
Póki co nie ma w tym nic złego. To są dane które i tak „latają” w przestrzeni. Skoro są publicznie dostępne – nie ma sprawy.
Problem zrobił się po orzeczeniach sądów i innych instytucji państwowych krajów w których Google zbierało dane do Street View. Stwierdzono, że Google nie ma prawa przechowywać tych danych i po zapisaniu SSID ma usunąć wszelkie inne zebrane dane. Wyrok to wyrok, trzeba to wykonać.
W tym momencie dochodzimy do senda sprawy – po roku czasu Google przyznało, że ma wyroki sądów i urzędowe nakazy w… no w każdym razie nie tam gdzie powinno. W efekcie wciąż nie skasowało danych które nakazano skasować. Bo tak. No przepraszają, ale wciąż te dane mają.
Dosyć dobrze oddaje to politykę firmy. Z jednej strony legendarne (i dosyć ironiczne jak pokazuje doświadczenie) „don’t be Evil” i publikowanie żądań usunięcia szkodliwych i naruszających prawo stron z wyszukiwania, z drugiej strony podejście do naszych prywatnych danych typu „co raz wpadło do Google, zostaje w nim na zawsze, a sądy mogą nam skoczyć”
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.